“หมากับเงา” สอนว่า
อย่าโลภมาก
คายจากปาก อยากกิน เนื้อชิ้นใหญ่
แค่ตาเห็น มายา ชะล่าใจ
พอทิ้งไป ชวดหมด เลยอดกิน
คนโลภมาก เพราะจิต คิดแต่ “ได้”
ในหัวใจ จ่อจับ แต่ทรัพย์สิน
นึกพูดฟัง ตั้งตา เป็นอาจิณ
จนสุดสิ้น ชาตินี้ มีแต่เอา
ความโลภมา นำพา ปัญญาบอด
ไปไม่รอด เสียท่า เหมือนหมาเขลา
มีอยู่แล้ว โง่จัง กลับหวังเงา
ต้องสุดเศร้า สูญเสีย ละเหี่ยใจ
ถ้าโลภมาก จักทราบ จะลาภหาย
ตราบวันตาย ไร้มิตร คอยชิดใกล้
โชคไม่มา เพื่อนซี้ ไม่มีใคร
เอาแต่ได้ จนเพลิน มากเกินควร
รู้จักแบ่ง ปันผล คนอื่นบ้าง
เป็นแบบอย่าง สังคม ที่สมส่วน
รวยคนเดียว ตอนจบ ต้องทบทวน
โลกจะป่วน ถ้าจน ล้นโลกา
โลภมากมาย ตายไป ได้ใช้หรือ
จึงไม่ซื่อ โกงกัน อย่างหรรษา
โกงกินชาติ โกงเมือง โกงประชา
โกงทุกท่า หน้าด้าน สันดานทราม
กฎแห่งกรรม นำโศก ด้วยโรคเลือด
ทรัพย์หายเหือด เงินทอง
ไม่ต้องถาม
หมดไปกับ หยูกยา และค้าความ
ต้องทุกข์ตาม กรรมตน ไปจนตาย
อนุตรธรรมาจารย์ปริญญา ตันสกุล
วิทยากรอำนวยการ
สถาบันฝึกอบรมพัฒนาจิตตปัญญา HBMI
19/05/2567
