#สาส์นรักจากคนที่คอย
"กวีกลอนถึงคนคอยจากคนที่คอย"
❤
❤ ❤ ❤
❤ ❤ ❤
❤ ❤
"คนที่คอย" กลับมาถึงธานินทร์
โผผกผินบินผ่านมวลม่านเมฆ
ดั่ง "ฟีนิกซ์"
คืนชีพศักดิ์สิทธิ์เสก
เป็น
"บุตรเอก" ผู้มั่นใน "สัญญา"
แต่ "คนคอย"
หลับพับกับตะเกียง
กรนเป็นเสียงร้องเรียกพร่ำเพรียกหา
พระบุตรเอก...อยู่ไหนใยไม่มา
เจ้าบ่าวจ๋า...คอยท่านมานานครัน
ทั้งๆที่ถูกปลุกให้ลุกแล้ว
กลับเคี้ยว
"แข่ว" ปิดจิตเพราะติดฝัน
พระโอวาทพระบิดาสื่อมายัน
เจ้าสาวนั้นโหยหาวไม่เข้าใจ
เพราะน้ำมันใน
"ตะเกียง" มันเกลี้ยงหมด
อนาคตเหี่ยวหดไม่สดใส
ตะเกียงมืดปัญญาทู่มิรู้นัย
จำไม่ได้ใครเจ้าบ่าวน่าเศร้าจัง
ถือตะเกียงไร้น้ำมันมานานนัก
ไม่รู้จัก
"การคิด" น่าผิดหวัง
ไม่ฉลาดใช้ปัญญาจะพาพัง
ยากฉุดรั้งยื้อยุดพาหลุดพ้น
อนิจจาเจ้าบ่าวผู้เฝ้า
"แกะ"
ทั้งแซะแงะแกะเกาหมายเอาผล
มีแต่แกะด้านดื้อแกะถือตน
แกะถูกปล้นไปหมกในคอกมาร
แผ่นดินโลกโยกไหวยิ่งใหญ่แน่
เพราะคนแย่ไม่ไหวไม่สืบสาน
ไม่ยอมทำภารกิจจิตวิญญาณ
แล้วมองผ่านไม่สน
"คนที่คอย"
เอเมน
สาธุ
ป.วิสุทธิปัญญา
