น้องหมา "มอ-มอ" บริวารผู้ภักดี
********************************
หลายคนชอบถามว่า
"มีหมาเป็นเพื่อน" กับ "มีเพื่อนหมาๆ"
ไหนจะดีกว่ากัน
สำหรับเราแล้ว น่าจะได้ทั้งคู่แหละ
เพราะมีเพื่อนหมาๆน่ะ
เขาจะได้เป็นครูให้เราเรียนรู้ว่า
เกิดเป็นคนแต่นำคุณสมบัติหมาด้านไม่ดี
มาปฏิบัติต่อเพื่อนนั้นมันไม่ดีอย่างไร
เช่น หมาลอบกัด ปากหมา ฯลฯ
ส่วนการมีหมาเป็นเพื่อนอย่าง "มอ-มอ"
ก็เป็นบริวารที่น่ารักและมีสัมมาคารวะ
ที่ช่วยให้เราได้แสดงความเมตตากับเขา
เพื่อให้บวกกับโลกตลอดเวลา
ที่ปฏิบัติงานอยู่ภูกระต่าย
เจ้า "มอมอ" ถูกคนขับมอเตอร์ไซด์ใจร้าย
พามาปล่อยไว้หน้ารั้วสถานธรรม
ตั้งแต่เธอยังไม่หย่านมแม่เลย
น้อง "วาที" ผู้ดูแลสถานที่มีจิตเมตตา
ขออนุญาตเราเอาเข้ามาเลี้ยงดู
จนโตเป็นสาวแล้ววันนี้
"มอมอ" เป็นสุนัขพันธ์ "หมาหลง" ก็จริง
แต่เป็นสุนัขแสนรู้ได้โดยไม่ต้องสอน
ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงพี่ประกายฟ้ามาถึง
เขาจะรีบแจ้นออกมาต้อนรับ
แล้ววิ่งหันหน้าหันหลังนำหน้ารถ
นำทางเราสู่สำนักงานชั่วคราวอย่างตื่นเต้น
พอเราลงจากรถเขาก็จะตรงเข้ามาหา
พร้อมกับทำท่าหมอบกราบ
แสดงความเคารพ
เหมือนช้างหมอบแต่เป็น "หมาหมอบ"
โดยไม่ต้องฝึกสอนแต่เขาทำเขาเอง
และสามารถยกมือเช็คแฮนด์กับเราทันที
เมื่อได้ยินเรากล่าวว่า "สวัสดี-มอมอ"
ผิดกับมนุษย์บางคน
เรายิ้มให้ เขายังไม่ยิ้มด้วย
เราพูดด้วย แต่กลับทำเป็นไม่ได้ยิน
ทุกครั้งที่เราจะกลับกรุงเทพฯ
เจ้ามอมอก็จะมารออยู่ข้างรถ
พอเราออกรถเขาก็จะวิ่งนำหน้า
นำพาเราตรงไปสู่ประตูใหญ่
แล้ววิ่งตามออกมาส่งนอกรั้วระยะหนึ่ง
ก่อนจะหันหลังกลับเมื่อรถเราผ่านโค้งลับลา
นี่คือเรื่องน่ารักของ "มอ-มอ"
น้องหมาผู้น่ารักและภักดี ณ ภูกระต่าย
เอเมน สาธุ
ป.วิสุทธิปัญญา
27-1-2016
