สนทนาประสาจิตจักรวาล
05/12/2020
พี่ๆน้องๆที่รักแห่งเราทั้งหลาย
เราจะกล่าวความจริงต่อท่านทั้งหลายว่า
ในการเป็น "สัตว์สังคม" นั้น
สิ่งที่ท่านต้องระวังให้มากที่สุดก็คือ
ปัญหาด้านการสื่อสาร
เพราะไม่ว่าสัตว์ประจำโลกหรือมนุษย์
ซึ่งเป็นสัตว์สังคมเช่นเดียวกันนั้น
จะอยู่ร่วมกันหรือจะใช้ชีวิตร่วมกันได้
จักต้อง สื่อสาร กันเสมอ
การสื่อสารจึงเป็นพฤติกรรมหลัก
ของสัตว์สังคมโดยทัวไป
ที่ใช้สร้างความสัมพันธ์อันดีระหว่างกัน
ดังนั้น
พวกท่านจึงมักจะเห็นได้เสมอว่า
ทั้งมนุษย์และสัตว์ทั้งหลายนั้น
หากต้องการ สร้างความสัมพันธ์ กันเมื่อไหร่
จักมีการ "สื่อสาร" ระหว่างกันให้รู้เห็นเสมอ
ท่านจงดูเอาเถิด
เสียงคุยกันเจี๊ยวจ๊าวของฝูงนกกระจอก
เสียงพูดคุยกันเซ็งแซ่ในสภาร้านกาแฟ
ล้วนเป็นตัวอย่างของการสร้างความสัมพันธ์ทั้งสิ้น
ท่านทั้งหลายจึงต้องรู้เอาไว้ด้วยว่า
การสื่อสารเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง
เพราะมันจะช่วยให้ท่านทั้งหลาย
สามารถสร้างสังคมร่วมกันได้หรือไม่ได้
สร้างสังคมที่ลงตัวกันได้มากน้อยแค่ไหน
สร้างสังคมแห่งสันติสุขได้ดีไม่ดีเพียงใด
ซึ่งสัตว์และมนุษย์จะสร้างสังคมเดียวกันได้
ก็ต่อเมื่อสัตว์ทุกตัวหรือคนทุกคนในสังคมนั้น
ต้องมีความเข้าอกเข้าใจกันดีพอควร
โดยเฉพาะเข้าใจอารมณ์รู้สึกนึกคิดต้องการ
ของกันและกันได้อย่างถ่องแท้
เพื่อการยอมรับและตอบสนองให้แก่กันและกัน
ถ้าในสังคมที่เป็นทีมงานเดียวกัน
หากสมาชิกไม่พูดจาพาทีไม่มีการสื่อสารกัน
ทีมงานนั้นก็จะไม่มีวันประสบผลสำเร็จ
ถ้าครอบครัวเดียวกัน
พ่อแม่และลูกๆไม่มีการสนทนาพาทีกัน
อาจเพราะไม่มีเวลาให้กันหรือเพราะมีปัญหากัน
ครอบครัวนั้นก็จะสร้างสันติสุขร่วมกันไม่ได้
จะกลายเป็นครอบครัวที่ขาดความอบอุ่น
พี่ๆน้องๆที่รักแห่งเราทั้งหลาย
นอกจากปัญหาที่เกิดจากไม่สื่อสารกันแล้ว
การสื่อสารที่บกพร่องก็สร้างมลทินให้ท่านได้
เช่น แย่งกันพูดโดยต่างคนต่างไม่ฟังกัน
หรือต่างคนต่างนิ่งเงียบรักจะฟังอย่างเดียว
หรือฝ่ายหนึ่งพูดแต่อีกฝ่ายหนึ่งไม่ฟัง เป็นต้น
และปัญหาด้านการสื่อสารประการสุดท้ายคือ
พวกท่านขาด ศาสตร์และศิลป์ ในการสื่อสารกัน
ถ้าขาดศาสตร์ในการสื่อสารกัน
มันก็จะทำให้การสื่อสารนั้นขาดประสิทธิผล
คือ พูดกันไม่เข้าใจ คุยกันไม่รู้เรื่อง
ทั้งๆที่พูดจาภาษาเดียวกันแท้ๆ
"ศาสตร์" ในการสื่อสารกันให้ได้ผลก็คือ
1.พูดในเรื่องที่ผู้ฟังสนใจเท่านั้น
2.พูดเฉพาะเรื่องที่เกิดประโยชน์ต่อผู้ฟัง
3.พูดให้ชัดเจน ครบถ้วน ถูกต้อง และตรงจริง
การสื่อสารที่มีประสิทธิผล ก็คือ
การสื่อสารที่ใช้ "ผู้ฟัง" เป็นศูนย์กลาง
และการเอา "ความจริง" เป็นที่ตั้งนั่นเอง
ส่วน "ศิลป์" ในการสื่อสารกันให้ได้ผลก็คือ
1.ทุกคำพูดต้องเน้นที่ "น้ำคำ"
อันหมายถึง ต้องฉลาดเลือกใช้คำพูด
ที่ผู้ฟังรับฟังแล้วสั้นกระชับและเข้าใจง่าย
ที่ผู้ฟังรับฟังแล้วรู้สึกมีเกียรติ
ที่ผู้ฟังรับฟังแล้วรู้สึกมีความสุข
2.ทุกคำพูดต้องเน้นที่ "น้ำเสียง"
อันหมายถึง ต้องมีศิลปะในการใช้เสียง
ให้มีทั้งทุ้มแหลมหนักเบาและนุ่มนวล
ที่ชวนให้ผู้ฟังเพลิดเพลินเหมือนดั่งฟังดนตรี
3.ทุกคำพูดท่านต้องเน้นที่ "น้ำใจ" ด้วย
เพราะในการพูดของท่านทั้งหลาย
ผู้ฟังมิได้ใช้สองหูรับฟังน้ำคำกับน้ำเสียงเท่านั้น
แต่พวกเขาจะรับฟัง "น้ำใจ" ท่านด้วย
เครื่องมือที่ใช้ในการรับฟังน้ำใจของท่าน
มี 2 อย่างด้วยกันก็คือ สองตากับหนึ่งใจ
โดยผู้ฟังจะใช้สองตามอง ลีลาท่าทาง ของท่าน
ซึ่งพวกท่านเรียกกันว่า ภาษากาย นั่นแหละ
ว่ามันสอดคล้องกับน้ำคำและน้ำเสียงหรือไม่
ขณะเดียวกันผู้ฟังก็จะประเมินผลด้วย ความรู้สึก
ที่เกิดขึ้นภายในจิตใจตนในขณะนั้นว่าท่านที่พูดนั้น
จริงใจหรือไม่ จิตใจดีงามจริงหรือเปล่า
พี่ๆน้องๆที่รักแห่งเราทั้งหลาย
เราจะกล่าวความจริงให้ท่านรู้ไว้ด้วยว่า
ปัญหาน้อยใหญ่ที่เกิดขึ้นในสังคมมนุษย์โลกนั้น
ถ้าไม่นับเรื่องการขัดแย้งกันมีปัญหากัน
เพราะ ผลประโยชน์ ขัดกันหรือไม่ลงตัวกันแล้ว
สาเหตุใหญ่ล้วนเกิดจากปัญหาด้าน การสื่อสาร
ซึ่งในบทเรียนนี้เราจะเน้นที่ "การพูด" เป็นสำคัญ
แม้ว่า "การฟัง" จะเป็นปัญหาด้านการสื่อสารด้วย
แต่เราค่อยนำมากล่าวถึงกันอีกในวันข้างหน้า
ในบทนี้...
เราเพียงแต่ต้องการจะเน้นย้ำไว้ให้ท่านรู้ว่า
มิใช่สิ่งซึ่งเข้าไปในปากหรอก
ที่จะทำให้มนุษย์เป็นมลทิน
แต่สิ่งซึ่งออกมาจากปากนั้นแหละ
ที่จะทำให้มนุษย์เป็นมลทิน
(มัทธิว 15:11)
กราบพระบาทพระบิดาฯ
เอเมน สาธุ
ป.วิสุทธิปัญญา
5/12/2020
เราจะกล่าวความจริงต่อท่านทั้งหลายว่า
ในการเป็น "สัตว์สังคม" นั้น
สิ่งที่ท่านต้องระวังให้มากที่สุดก็คือ
ปัญหาด้านการสื่อสาร
เพราะไม่ว่าสัตว์ประจำโลกหรือมนุษย์
ซึ่งเป็นสัตว์สังคมเช่นเดียวกันนั้น
จะอยู่ร่วมกันหรือจะใช้ชีวิตร่วมกันได้
จักต้อง สื่อสาร กันเสมอ
การสื่อสารจึงเป็นพฤติกรรมหลัก
ของสัตว์สังคมโดยทัวไป
ที่ใช้สร้างความสัมพันธ์อันดีระหว่างกัน
ดังนั้น
พวกท่านจึงมักจะเห็นได้เสมอว่า
ทั้งมนุษย์และสัตว์ทั้งหลายนั้น
หากต้องการ สร้างความสัมพันธ์ กันเมื่อไหร่
จักมีการ "สื่อสาร" ระหว่างกันให้รู้เห็นเสมอ
ท่านจงดูเอาเถิด
เสียงคุยกันเจี๊ยวจ๊าวของฝูงนกกระจอก
เสียงพูดคุยกันเซ็งแซ่ในสภาร้านกาแฟ
ล้วนเป็นตัวอย่างของการสร้างความสัมพันธ์ทั้งสิ้น
ท่านทั้งหลายจึงต้องรู้เอาไว้ด้วยว่า
การสื่อสารเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง
เพราะมันจะช่วยให้ท่านทั้งหลาย
สามารถสร้างสังคมร่วมกันได้หรือไม่ได้
สร้างสังคมที่ลงตัวกันได้มากน้อยแค่ไหน
สร้างสังคมแห่งสันติสุขได้ดีไม่ดีเพียงใด
ซึ่งสัตว์และมนุษย์จะสร้างสังคมเดียวกันได้
ก็ต่อเมื่อสัตว์ทุกตัวหรือคนทุกคนในสังคมนั้น
ต้องมีความเข้าอกเข้าใจกันดีพอควร
โดยเฉพาะเข้าใจอารมณ์รู้สึกนึกคิดต้องการ
ของกันและกันได้อย่างถ่องแท้
เพื่อการยอมรับและตอบสนองให้แก่กันและกัน
ถ้าในสังคมที่เป็นทีมงานเดียวกัน
หากสมาชิกไม่พูดจาพาทีไม่มีการสื่อสารกัน
ทีมงานนั้นก็จะไม่มีวันประสบผลสำเร็จ
ถ้าครอบครัวเดียวกัน
พ่อแม่และลูกๆไม่มีการสนทนาพาทีกัน
อาจเพราะไม่มีเวลาให้กันหรือเพราะมีปัญหากัน
ครอบครัวนั้นก็จะสร้างสันติสุขร่วมกันไม่ได้
จะกลายเป็นครอบครัวที่ขาดความอบอุ่น
พี่ๆน้องๆที่รักแห่งเราทั้งหลาย
นอกจากปัญหาที่เกิดจากไม่สื่อสารกันแล้ว
การสื่อสารที่บกพร่องก็สร้างมลทินให้ท่านได้
เช่น แย่งกันพูดโดยต่างคนต่างไม่ฟังกัน
หรือต่างคนต่างนิ่งเงียบรักจะฟังอย่างเดียว
หรือฝ่ายหนึ่งพูดแต่อีกฝ่ายหนึ่งไม่ฟัง เป็นต้น
และปัญหาด้านการสื่อสารประการสุดท้ายคือ
พวกท่านขาด ศาสตร์และศิลป์ ในการสื่อสารกัน
ถ้าขาดศาสตร์ในการสื่อสารกัน
มันก็จะทำให้การสื่อสารนั้นขาดประสิทธิผล
คือ พูดกันไม่เข้าใจ คุยกันไม่รู้เรื่อง
ทั้งๆที่พูดจาภาษาเดียวกันแท้ๆ
"ศาสตร์" ในการสื่อสารกันให้ได้ผลก็คือ
1.พูดในเรื่องที่ผู้ฟังสนใจเท่านั้น
2.พูดเฉพาะเรื่องที่เกิดประโยชน์ต่อผู้ฟัง
3.พูดให้ชัดเจน ครบถ้วน ถูกต้อง และตรงจริง
การสื่อสารที่มีประสิทธิผล ก็คือ
การสื่อสารที่ใช้ "ผู้ฟัง" เป็นศูนย์กลาง
และการเอา "ความจริง" เป็นที่ตั้งนั่นเอง
ส่วน "ศิลป์" ในการสื่อสารกันให้ได้ผลก็คือ
1.ทุกคำพูดต้องเน้นที่ "น้ำคำ"
อันหมายถึง ต้องฉลาดเลือกใช้คำพูด
ที่ผู้ฟังรับฟังแล้วสั้นกระชับและเข้าใจง่าย
ที่ผู้ฟังรับฟังแล้วรู้สึกมีเกียรติ
ที่ผู้ฟังรับฟังแล้วรู้สึกมีความสุข
2.ทุกคำพูดต้องเน้นที่ "น้ำเสียง"
อันหมายถึง ต้องมีศิลปะในการใช้เสียง
ให้มีทั้งทุ้มแหลมหนักเบาและนุ่มนวล
ที่ชวนให้ผู้ฟังเพลิดเพลินเหมือนดั่งฟังดนตรี
3.ทุกคำพูดท่านต้องเน้นที่ "น้ำใจ" ด้วย
เพราะในการพูดของท่านทั้งหลาย
ผู้ฟังมิได้ใช้สองหูรับฟังน้ำคำกับน้ำเสียงเท่านั้น
แต่พวกเขาจะรับฟัง "น้ำใจ" ท่านด้วย
เครื่องมือที่ใช้ในการรับฟังน้ำใจของท่าน
มี 2 อย่างด้วยกันก็คือ สองตากับหนึ่งใจ
โดยผู้ฟังจะใช้สองตามอง ลีลาท่าทาง ของท่าน
ซึ่งพวกท่านเรียกกันว่า ภาษากาย นั่นแหละ
ว่ามันสอดคล้องกับน้ำคำและน้ำเสียงหรือไม่
ขณะเดียวกันผู้ฟังก็จะประเมินผลด้วย ความรู้สึก
ที่เกิดขึ้นภายในจิตใจตนในขณะนั้นว่าท่านที่พูดนั้น
จริงใจหรือไม่ จิตใจดีงามจริงหรือเปล่า
พี่ๆน้องๆที่รักแห่งเราทั้งหลาย
เราจะกล่าวความจริงให้ท่านรู้ไว้ด้วยว่า
ปัญหาน้อยใหญ่ที่เกิดขึ้นในสังคมมนุษย์โลกนั้น
ถ้าไม่นับเรื่องการขัดแย้งกันมีปัญหากัน
เพราะ ผลประโยชน์ ขัดกันหรือไม่ลงตัวกันแล้ว
สาเหตุใหญ่ล้วนเกิดจากปัญหาด้าน การสื่อสาร
ซึ่งในบทเรียนนี้เราจะเน้นที่ "การพูด" เป็นสำคัญ
แม้ว่า "การฟัง" จะเป็นปัญหาด้านการสื่อสารด้วย
แต่เราค่อยนำมากล่าวถึงกันอีกในวันข้างหน้า
ในบทนี้...
เราเพียงแต่ต้องการจะเน้นย้ำไว้ให้ท่านรู้ว่า
มิใช่สิ่งซึ่งเข้าไปในปากหรอก
ที่จะทำให้มนุษย์เป็นมลทิน
แต่สิ่งซึ่งออกมาจากปากนั้นแหละ
ที่จะทำให้มนุษย์เป็นมลทิน
(มัทธิว 15:11)
กราบพระบาทพระบิดาฯ
เอเมน สาธุ
ป.วิสุทธิปัญญา
5/12/2020
