สนทนาประสาจิตจักรวาล
พี่ๆน้องๆที่รักแห่งเราทั้งหลาย
เราจะกล่าวความจริงเกี่ยวกับพระผู้สร้าง
ให้ท่านทั้งหลายรู้ต่อไปอีกว่า
หลังจากทรงสร้างเครื่องยนต์แห่งกรรม
ทั้งที่เป็นรูปธรรม "ต้นไม้" และ "ไดโนเสาร์"
ซึ่งมีทั้งเดินดินและบินสูงระดับยอดไม้ใหญ่
มีทั้งที่เปลี่ยนจากกินยอดไม้และกินหน่อใหม่
ไปเป็นไดโนเสาร์พันธุ์ดุกัดกินพวกเดียวกันแล้ว
เมื่อเวลาผ่านไปราวล้านปีเศษ
พระองค์ก็ทรงพบว่าดาวเคราะห์โลกเสรีดวงนี้
เกิดการเสียสมดุลอีกครั้งหนึ่งแล้ว
พระองค์ทรงเรียนรู้จากความจริงที่ปรากฏได้ว่า
การเสียสมดุลของดาวเคราะห์โลกครั้งนี้ก็คือ
ดาวเคราะห์โลกเหวี่ยงหมุนรอบตัวเองเร็วเกิน!
แถมยังเกิดอาการแกว่งส่ายอย่างชัดเจนด้วย
เหตุเพราะน้ำหนักมวลรวมของสรรพสิ่งบนพื้นโลก
มากกว่าน้ำหนักมวลรวมที่อยู่ในแกนโลก
ทรงพบความจริงว่าน้ำหนักมวลรวมบนพื้นโลก
ที่มันเพิ่มขึ้นจากเดิมซึ่งทรงสร้างเอาไว้ดีแล้วนั้น
เกิดจากไดโนเสาร์ของพระองค์ตัวใหญ่ขึ้น
เกิดจากจำนวนไดโนเสาร์ชนิดคอสั้นคอยาว
ต่างสืบทอดเผ่าพันธุ์ออกลูกออกหลานเพิ่มขึ้น
รวมทั้งต้นไม้ใหญ่ของพระองค์ก็โตวันโตคืน
ล้วนแล้วแต่มีผลให้น้ำหนักมวลรวมเพิ่มขึ้นทั้งสิ้น
ขณะที่น้ำหนักมวลของก้อนธาตุออกซิเจน
ที่บริสุทธิ์ 100% ลักษณะเหนียวหนืดคล้ายตังเม
ซึ่งพระบิดาทรงติดตั้งเอาไว้ในแกนโลกนั้น
มีน้ำหนักมวลไม่เปลี่ยนแปลงจากเดิมเท่าใดนัก
จึงยังผลให้น้ำหนักมวลบนพื้นโลกมีมากกว่า
นอกจากนั้นพระองค์ยังทรงพบความจริงว่า
ระดับพลังงานรวมด้านบวกที่โลกได้รับก็มากขึ้น
จากไดโนเสาร์ที่ตัวใหญ่ขึ้นและมีจำนวนมากขึ้น
รวมทั้งต้นไม้ใหญ่อายุยืนที่ขยายพันธุ์มากขึ้นด้วย
ปัญหาของพระองค์ที่จะต้องทรงแก้ไขก็คือ
1.จะทรงลดน้ำหนักมวลบนพื้นผิวโลก
ให้มีความสมดุลกันกับน้ำหนักมวลในแกนโลก
อย่างยั่งยืนสืบไปได้อย่างไร
โดยไม่ให้มีปัญหาในแบบที่เกิดขึ้นนี้อีกแล้ว
2.การแก้ไขปัญหาใหม่นี้
จะทรงทำอย่างไรโดยไม่ต้องทำลายของเก่า
ไม่ว่าจะเป็นไดโนเสาร์หรือต้นไม้ป่าไม้ก็ตาม
จะต้องไม่ถูกทำลายทิ้งโดยเด็ดขาด
เพราะจะเป็นการทำลายจิตวิญญาณพวกเขา
พร้อมเครื่องยนต์แห่งกรรมที่จะแตกสลายด้วย
ซึ่งพระบิดาจะไม่ทรงเลือกทำเช่นนั้นเด็ดขาด
เนื่องจากพวกเขาให้สัจจะว่าจะเป็นสัตว์ประจำโลก
จึงไม่สามารถที่จะให้ "หลุดพ้น" คืนกลับบ้านได้
หากให้กลับบ้านก็เท่ากับว่าภารกิจนั้นล้มเหลวด้วย
ทั้งๆที่จิตวิญญาณพวกเขาก็มิได้ทำผิดอะไรเลย
เมื่อทรงพิจารณาปัญหาอย่างถี่ถ้วนแล้ว
จึงทรงตัดสินพระทัยจัดการกับปัญหา
ที่มีผลทำให้โลกหมุนรอบตัวเองเร็วไปดังนี้
1.ทรงเลือกใช้วิธี
"ย้าย" ไดโนเสาร์ทั้งหมดออกไปจากระบบโลก
เพื่อลดจำนวนเครื่องยนต์แห่งกรรม
ที่ผลิตสร้างพลังงานความรักมอบให้แกนโลก
โดยให้เหลือเพียงแค่ต้นไม้ป่าไม้ใหญ่อีกครั้ง
2.วิธีการขนย้ายไดโนเสาร์ก็คือ
ทรงมอบหมายให้ "ฑูตสวรรค์" ของพระองค์
นำเอาเบบี้ไดโนเสาร์ชนิดกินแต่พืชทั้งหมด
ขึ้นยานพาหนะเพื่อขนย้ายพวกเขา
จากดาวเคราะห์โลกไปดำรงอยู่ยังดาวดวงใหม่
ในวงโคจรของดาวพฤหัสของระบบสุริยะนี้
โดยทรงสร้างทุกสิ่งเอาไว้บนนั้นเหมือนโลกนี้
ทำให้ไดโนเสาร์ทั้งหมดที่ทรงย้ายไปอยู่ที่นั่น
ยังดำรงเผ่าพันธุ์อยู่บนดาวดวงนั้นตราบทุกวันนี้
3.ส่วนไดโนเสาร์ที่เหลืออยู่บนโลกทั้งหมด
พระองค์ใช้วิธีนำออกไปจากระบบโลก
ด้วยการบันดาลให้ดาวเคราะห์โลกดวงนี้
หยุดหมุนกระทันหันภายในเสี้ยววินาที
การหยุดหมุนกระทันหันฉับพลันของโลก
ยังผลให้เครื่องยนต์แห่งกรรมของไดโนเสาร์
ที่ดำรงอยู่บนพื้นผิวโลกทั้งหลายส่วนใหญ่
จะหลุดกระเด็นลอยออกไปในบรรยากาศทันที
ส่วนน้อยเท่านั้นที่จมน้ำจมโคลนเสียชีวิต
เมื่อโลกเหลือแต่ป่าไม้ใหญ่เท่าเดิม
ก็กลับมาเหวี่ยงหมุนรอบตัวเองได้ช้าลงอีกครั้ง
ซึ่งแน่นอนว่าพระองค์จะต้องแก้ปัญหานี้ต่อไป
เพื่อที่จะทำให้โลกสมดุลตามพระประสงค์
4.เมื่อพระองค์ทรงเรียนรู้ว่า
การสร้างเครื่องยนต์แห่งกรรมขนาดใหญ่ๆ
อย่างเช่นรูปธรรมไดโนเสาร์ที่ไม่มีวันตายนั้น
ในวันข้างหน้าพระองค์จะทรงเผชิญปัญหานี้อีก
จึงทรงคิดออกแบบเครื่องยนต์แห่งกรรม
ที่เป็นรูปธรรมสัตว์หลากหลายเผ่าพันธุ์ขึ้น
โดยคราวนี้กำหนดให้พวกเขามีขนาดเล็กลงและมีอายุขัยกำกับไว้ด้วย
ทั้งที่เป็นพวกอาศัยอยู่บนต้นไม้
ทั้งที่เป็นพวกอาศัยอยู่ในรู ในดิน
ทั้งที่เป็นพวกบินไปมาในอากาศได้
ทั้งที่เป็นพวกเดิน คลาน และเลื้อยไป
ชนิดที่ตัวโตก็ให้มีอายุขัยมากกว่าเจ้าตัวที่เล็กกว่า เป็นต้น
พระองค์ทรงออกแบบให้สัตว์แต่ละชนิด
มีตัวตนรูปลักษณ์แตกต่างกันไป
ตามนิสัยการดำเนินชีวิตของสัตว์นั้นๆ
แต่ปัจจุบันนี้มีสัตว์หลายชนิดที่ทรงสร้างไว้
มนุษย์ใจร้ายทำให้พวกเขาสูญพันธุ์ไปแล้วก็มี
5.สัตว์ประจำโลกเหล่านี้
พระองค์ทรงกำหนดให้จิตวิญญาณไดโนเสาร์
ที่ต้องเสียชีวิตไปทั้งหมดให้กลับมาเกิดใหม่
เพื่อทำหน้าที่เป็นสัตว์ประจำโลกกันอีกครั้ง
จิตวิญญาณไดโนเสาร์ตัวที่ดุร้าย
ซึ่งยังทิ้งนิสัยทางจิตวิญญาณที่เสียสมดุล
เพราะหลงมิติไปแล้วไม่ได้
ยังคงสวมวิญญาณนักล่าเขี้ยวใหญ่เขี้ยวยาวอยู่
พระองค์ก็ทรงออกแบบเครื่องยนต์แห่งกรรม
ที่มีเขี้ยวเล็บนอหรืองาเอาไว้ให้ได้ขับเคลื่อน
เพราะยังมีนิสัยรักพวกรักป่าของพระองค์อยู่
ซึ่งยังสามารถที่จะมอบความรักให้โลกได้บ้าง
เช่น เสือ สิงห์โต กระทิง แรด งูพิษ
จระเข้ ตัวเงินตัวทอง ฯลฯ เหล่านี้เป็นต้น
สำหรับจิตวิญญาณไดโนเสาร์ใจดีที่กินพืช
ทรงยอมให้ใช้เครื่องยนต์แห่งกรรมอะไรก็ได้
โดยพวกเขาได้รับอิสระเสรีที่จะเลือกได้เอง
เพื่อทำหน้าที่เป็นพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ของสัตว์นั้น
ซึ่งจิตวิญญาณของพวกเขาก็ล้วนสนุกสนาน
กับภารกิจสำคัญของพระผู้เป็นเจ้าเป็นยิ่งนัก
เพราะมองว่าน่าสนุกกว่าเป็นไดโนเสาร์แน่ๆ
ที่ยังติดนิสัยเลื้อยคลานจนชำนาญแล้ว
ก็เลือกที่จะเป็นสัตว์เลื้อยคลาน
ที่อยากลองบินได้บ้างก็เลือกเป็นนกเป็นแมลง
พวกเขาสนุกสนานกับการเลือกรูปแบบต่างๆ
จากที่พระองค์ทรงกำหนดออกแบบไว้
เสมือนเด็กไร้เดียงสาเลือกของเล่นที่ตนชอบ
ท่านทั้งหลายสังเกตกันบ้างหรือไม่ว่า
สัตว์ประจำโลกทั้งที่เป็นตัวเล็กตัวน้อย
หรือที่เป็นสัตว์ใหญ่ทั้งหลายนั้น
พวกเขาดำเนินชีวิตกันอย่างมีความสุขสงบ
โดยมีความสุขอยู่กับธรรมชาติของพระบิดา
พวกเขาไม่เคยแสดงทีท่าว่าเบื่อโลกเบื่อชีวิต
ไม่เคยมีสัตว์ตัวใดคิดฆ่าตัวตายทำร้ายตัวเอง
แม้จะต่างเผ่าพันธุ์แต่พวกเขาก็อยู่ร่วมกันได้
ผิดจากมนุษย์ที่อ้างตนเป็นสัตว์ชั้นสูงหลายเท่า
ท่านทั้งหลายเห็นด้วยกับเรามั้ย?
กราบพระบาทพระบิดา
เอเมน สาธุ
ป.วิสุทธิปัญญา
4/06/2021
