เราจะกล่าวความจริงต่อท่านทั้งหลายว่า
ทุกคนในสังคมที่เกิดมา
ไม่มีใครทัดเทียมเสมอกันหมดไปเสียทุกเรื่อง
โดยเฉพาะด้านความสมบูรณ์พร้อม
ในการดำเนินชีวิตประจำวัน
ทั้งนี้ก็เพื่อให้ท่านทั้งหลาย
มีเหตุให้ต้องหันหน้าเข้าหากัน
เพื่อเรียนรู้ที่จะพึ่งพาอาศัยกัน
เพื่อเรียนรู้ที่จะสร้างความเป็นหนึ่งเดียวกัน
ถ้าหากพวกท่านทำสำเร็จเมื่อไหร่
ก็จะได้ใช้พลังร่วมแห่งจิตสำนึกด้านบวก
ช่วยกันค้ำจุนโลกให้สมดุล
ผ่านการช่วยให้โลกหมุนรอบตัวเอง
อย่างต่อเนื่องในอัตราเร็วคงที่ได้ในที่สุด
ดังนั้น
หน้าที่ของพวกท่านก็คือ
การรักคนอื่นให้ได้
การให้คนอื่นเขาให้เป็น
ด้วยการให้ความรักที่ท่านมีอยู่แล้วที่ในใจ
ด้วยการให้สิ่งดีๆที่ท่านล้วนมีอยู่กับตน
ซึ่งหากมันเป็น "หน้าที่"
ต้องรักเพื่อให้แล้ว
สิ่งแรกเลยก็คือ...
ท่านต้องรักได้ให้เป็นกับทุกคน
มิใช่ให้จำเพาะแต่ญาติพี่น้องของตน
หรือให้จำเพาะเพื่อนบ้านที่ร่ำรวย
ที่ท่านหวังว่าเขาจะช่วยเหลือท่าน
กลับคืนมาบ้างในวันข้างหน้า
สิ่งที่สองก็คือ...
ท่านต้องรักได้ให้เป็นกับทุกคน
มิใช่ให้จำเพาะเพื่อนบ้านที่เขาดีต่อท่าน
เพราะการรักการให้มันเป็นหน้าที่
แม้ใครจะดีไม่ดีกับท่านก็ตาม
ท่านก็มีหน้าที่จะต้อง
รักให้ได้ ให้เขาให้เป็นหรือให้อภัยเท่านั้น
สิ่งที่สามก็คือ...
ท่านต้องรักให้ได้กับทุกคน
โดยเฉพาะคนที่ท่านรู้ล่วงหน้าอยู่แล้วว่า
เขาไม่สามารถที่จะตอบแทนอะไรท่านได้
ไม่ว่าวันนี้หรือวันหน้า
เพราะเขาเป็นคนยากไร้
เพราะเขาเป็นคนด้อยโอกาส
เพราะเขาเป็นคนพิการ
บุคคลเหล่านี้เพียงแค่ท่านตัดสินใจให้
ท่านก็มีความสุขจากการเป็นผู้ให้แล้ว
เอเมน สาธุ
ป.วิสุทธิปัญญา
26-2-2016
