กลอนนิพนธ์บทนี้ชื่อ..."วังเวง"

#พี่ๆน้องๆที่รักแห่งเราทั้งหลาย

กลอนนิพนธ์บทนี้ชื่อ..."วังเวง"

 มีรวงข้าว พราวไสว ในทุ่งกว้าง
ทุกรวงต่าง รอเคียว ไปเกี่ยวเก็บ
แต่คน-เคียว นั้นมี เท่าขี้เล็บ
ยากจะเก็บ เกี่ยวทัน วันน้ำมา

 นี่ลูกแกะ มากมาย หายจากฝูง
ต้องลากจูง แกะหลง ถึงพงป่า
ต้องแบกขน แกะป่วย ช่วยนำพา
จนไหล่ล้า ขาเปลี้ย เพราะเสียแรง

 ต้องจรจัด คัดปลา ตามหน้าที่
ปลาตัวดี คัดไว้ ไม่หน่ายแหนง
ปลาเหลวไหล ไม่ดี ป้ายสีแดง
เพื่อชี้แบ่ง คัดทิ้ง ยิ่งร้าวราน

 โลกมนุษย์ สุดวิกฤต เพราะจิตป่วย
"เรา" มาช่วย คัดปลา ถึงหน้าบ้าน
อดตาหลับ ขับตานอน มาเนิ่นนาน
เผชิญมาร หลากหลาย แทบวายชนม์

 เพราะเจ้าสาว คอพับ ยืนหลับไหล
หล่อนจึงไม่ ตื่นเต้น ไม่เห็นหน
แม้เจ้าบ่าว เดินมา ตรงหน้าตน
ก็กลับบ่น ก่นด่า หาว่า "มาร"

 เพราะเจ้าสาว ถือตะเกียง ไร้น้ำมัน
ความจำสั้น ดูท่า น่าสงสาร
อีกความคิด มืดบอด ตลอดกาล
แค่ได้อ่าน เพ็จนี้ ก็หนีเลย!

เอเมน สาธุ
กราบพระบาทพระบิดา

ป.วิสุทธิปัญญา
22/01/2017
28/01/2020