ที่ผ่านมามีใครบางคน
เคยสอนแนวธรรมะต่อเพื่อนมนุษย์เอาไว้ว่า
(ความในเครื่องหมาย "......")
"อดีตไม่มีจริง
เพราะอดีตคือภาพจำ
ที่เรานำมาคิดซ้ำในเวลาปัจจุบัน"
เราจึงขอกล่าวความจริง
เกี่ยวกับมิติแห่งเวลาต่อท่านทั้งหลายว่า
1.สิ่งที่เป็นอดีตล้วนมีจริงแน่นอน
ไม่ว่ามันจะดีหรือร้าย
ไม่ว่าท่านจะชอบมันหรือไม่
แต่มันก็เป็นเหตุการณ์หรือเรื่องราว
ที่มันเกิดขึ้นแล้วจริงๆ
หากอดีตเป็นสิ่งไม่มีจริงแล้ว
คำว่า "ประสบการณ์" ย่อมไม่มี
เพราะเรื่องราวในอดีต
เป็นประสบการณ์ที่มีประโยชน์ต่อปัจจุบัน
และเป็นสิ่งที่เคยเกิดขึ้นผ่านมาแล้วจริงๆ
ท่านจึงต้องอาศัย "ภาพจำ" ที่จิตบันทึกไว้
นำมาคิดพิจารณาเพื่อค้นหาสาระประโยชน์
ในการนำมาใช้กับชีวิตปัจจุบัน
เนื่องจากประสบการณ์ชีวิตในอดีตของท่าน
บางเรื่องมันอาจหมายถึงความผิดพลาด
บางเรื่องมันอาจหมายถึงความล้มเหลว
บางเรื่องมันอาจหมายถึงการสูญเสีย
ดังนั้น
ประสบการณ์อดีตของท่านมันจึงมีอยู่ 2 ส่วนเสมอ
นั่นคือ "สาระ" ที่เป็นองค์ความรู้
หรือบทเรียนที่ได้รับจากประสบการณ์นั้น
กับ "ขยะ" ที่เป็นสิ่งไร้สาระ
ก็คือ "อารมณ์ด้านลบ" ที่มักเกิดขึ้น
จากประสบการณ์เดียวกันด้วย
ซึ่งหาประโยชน์อะไรมิได้
2.ด้วยเหตุนี้เอง
หากท่านฉลาดที่จะเป็นมนุษย์
ท่านคงต้องใช้ "ปริญญาโมเดล"
ว่าด้วยทฤษฎีแม่ไก่นั่นคือ
จงขยันคุ้ยเขี่ยแยกแยะขยะออกไปให้พ้นทาง
เพื่อจิกหาเมล็ดข้าวที่เป็นอาหารของตน
แม้สักเพียงหนึ่งเมล็ดจากขยะกองโตนั่นเอง
3.จงอย่ารังเกียจประสบการณ์ที่ดีๆในอดีต
เพียงเพราะแยกเอาอารมณ์ไม่ดีของท่าน
ซึ่งเปรียบเสมือนขยะที่ไร้สาระ
ออกมาจากสาระเรื่องราวดีๆที่มีประโยชน์ไม่เป็น
จนต้องหลอก (บอก) ตนเอง
เพื่อการปลอบใจตนเองว่า
"อดีตไม่มีจริง" กันอยู่อีกต่อไปเลยนะ
การหลอกตนเองนั้น
นอกจากจะเป็นการกระทำผิดต่อตนเองแล้ว
ยังเป็นบาปต่อจิตวิญญาณของท่านเองอีกด้วย
ถ้าหลงเชื่อผิดๆตามที่สอนกันผิดๆมาเช่นนี้
ประสบการณ์ต่างๆที่ดีๆในอดีต
และมีคุณค่ามากมายในปัจจุบัน
ผู้คนก็คงจะเขวี้ยงทิ้งกันไปหมดอย่างไม่ใส่ใจ
เพราะไปเข้าใจผิดว่า "อดีตไม่มีจริง"
มันเป็นแค่ภาพจำที่ท่านนำมาคิดซ้ำกันเท่านั้นเอง
ทั้งๆที่จิตวิญญาณแก่นแท้ของท่านก็มีอดีต
เพราะเป็นผู้ขันอาสาพระบิดามาเกิดเป็นมนุษย์
เป็นผู้เคยรับพันธะสัญญา 6 จากพระบิดา
เอามาปฏิบัติในบทบาทคนสองมิติคือมนุษย์
นี่คงเป็นเพราะถูกสอนให้ละทิ้งอดีตกันกระมัง
แต่ละคนจึงจำพระบิดาแห่งจิตวิญญาณของตนไม่ได้
แต่ละคนจึงจดจำหน้าที่ในพันธะสัญญา 6 ไม่ได้
แต่ละคนจึงจำตนเองไม่ได้ว่าเป็นใคร
แต่ละคนจึงจำไม่ได้ว่าต้องทำสิ่งใดบ้าง
แน่นอน...
อีกทั้งยังจำไม่ได้เสียด้วยว่า
ใครกันที่ท่านเฝ้ารอ...
เอเมน สาธุ
ป.วิสุทธิปัญญา
5-12-2015
