#สนทนาประสาจิตจักรวาล
พี่ๆน้องๆที่รักแห่งเราทั้งหลาย
เราขอกล่าวความจริงต่อท่านทั้งหลายว่า
กฎแห่งกรรมนั้นมีจริง
ที่กฎแห่งกรรมนั้นมีจริง
ก็เพื่อต้องการสะท้อนความจริง
ให้ปรากฏแก่ท่านทั้งหลาย
ให้เกิดการเรียนรู้เรื่องกฎหลักที่เป็นข้อใหญ่
คือ #กฎแห่งการสมดุลกันของสรรพสิ่ง
ซึ่งพระบิดาทรงกำหนดสร้างขึ้นไว้
เพื่อให้ต่างดำรงอยู่ร่วมกัน
เป็นหนึ่งเดียวได้อย่างมีสันติสุข
หลักการขององค์จิตจักรวาลก็คือ
ถ้าท่านรู้ว่าเมื่อทำไม่ถูกต้องต่อผู้อื่นแบบไหน
แล้วทำให้ผู้อื่นเกิดความทุกข์ยากอย่างไร
โดยท่านเกิดมีสำนึกใน
#อกเขาอกเรา
หรือเรียนรู้ที่จะเอาใจเราไปใส่ใจเขาบ้างแล้ว
มันก็จะช่วยให้ท่านลดละเลิก
การทำชั่วเช่นนั้นต่อผู้อื่นได้เพราะจิตเมตตา
ด้วยเหตุนี้เอง
การเกิดมีกฎแห่งกรรมสำหรับท่านทั้งหลาย
จึงเปรียบเสมือนการใช้กระจกเงา
เอาไว้สะท้อนการกระทำของพวกท่าน
ให้เกิดสำนึกในบาปบุญคุณโทษและผิดถูกดีชั่ว
อันเป็นประโยชน์ใหญ่ของกฎแห่งกรรม
ซึ่งมันจะทำให้แต่ละคนพร้อมที่จะรักกัน
ไม่กระทำการใดที่ก้าวล่วงต่อกันให้เสียสมดุล
จนสามารถอยู่เหนือกฎแห่งกรรมได้อย่างสิ้นเชิง
พี่ๆน้องๆที่รักทั้งหลาย
เราขอนำตัวอย่างกฎแห่งกรรม
ที่จะทำให้ท่านมีสำนึกในถูกผิดดีชั่วบาปกรรมได้
ด้วยการสะท้อนภาพของความไม่ถูกต้อง
ที่ท่านเคยก่อไว้ต่อผู้อื่นอยู่เป็นนิจ
ทั้งอดีตชาติและในอดีตของชาตินี้
เพื่อให้ท่านเรียนรู้ที่จะมีสำนึกในการละเลิก
ด้วยการยุติกรรมหรือยุติการกระทำนั้นเสียทันที
เมื่อใดที่ท่านได้รับบทเรียนแห่งกรรม
อันเป็นภาพสะท้อนความผิดบาปของท่าน
จนเกิดการสำนึกในผิดบาปได้แน่แท้จริงแล้ว
#ผลกรรมนั้น
ก็จะกลายเป็นโมฆะกรรมทันที
ตัวอย่างกฎแห่งกรรมที่พบเจอบ่อย
ในหมู่ของพวกท่านจนคุ้นชินกันมีดังนี้
1.
อายุยังไม่เยอะเท่าไหร่
แต่มีรายการเหงือกจ๋าฟันลาก่อนเสียแล้ว
บ้างก็เป็นโรคเหงือกและฟันอักเสบเรื้อรัง
กรรมนี้เกิดจากการฆ่าสัตว์ตัดชีวิตด้วยปาก
ด้วยการเคี้ยวกลืนเลือดเนื้อของสัตว์เป็นอาจิณ
กินเลือดเนื้อพวกเขาอย่างไร้สติทางวิญญาณ
ทั้งๆที่จิตวิญญาณสัตว์เป็น
พี่ๆน้องๆของท่าน
เพราะมีพระบิดาแห่งจิตวิญญาณองค์เดียวกัน
ดังนั้น
เมื่อทำตนเองให้ปากเสีย-ฟันเสียเช่นว่านี้
เพราะใช้ฟันและเหงือกไม่ถูกต้อง
ท่านผู้นั้นจึงต้องเผชิญปัญหาด้านเหงือกและฟัน
เพื่อให้เกิดสำนึกในผิดบาปนี้ให้ได้
2.
เป็นคนมีลมหายใจเหม็นจนน่ารังเกียจ
โดยลมหายใจออกมาทั้งทางปากและจมูก
คบกับใครก็ไม่มีใครอยากอยู่ใกล้ชิด
เพราะคนรอบข้างรังเกียจกลิ่นปากและลมหายใจ
ท่านผู้นี้จึงเสมือนไร้เพื่อนไม่มีใครคบ
กรรมที่ก่อมาจากอดีตเป็นอาจิณก็คือ
เป็นคน #ปากเสีย
ชอบพูดจาก้าวล่วงผู้อื่น
ไม่ว่าเรื่องเท็จหรือเรื่องจริง
เป็นคนถนัดในการใส่ความป้ายสีผู้อื่นก็มี
เพราะความเกลียดชังผู้อื่นก็มี
เพราะความปากพล่อยจึงพูดโดยไม่ยั้งคิดก็มี
เพราะชอบพูดเอาดีใส่ตัวเอาชั่วใส่ผู้อื่นก็มี
เพราะชอบพูดเท็จหรือพูดโกหกเป็นอาจิณ
จนคนเขาจับได้ก็ยังมิวายจะโกหกต่อไปอีก
แม้การโกหกนั้นมิได้ทำให้ใครเสียหายก็ตาม
กฎแห่งกรรมก็จะสะท้อนภาพจริงให้ปรากฏ
ด้วยการสำแดงมายาสองประการ
คือ
1.)
ปากและลมหายใจเหม็นจนน่ารังเกียจ
แม้จะรักษาอย่างไรก็ไม่หายขาด
เพราะมันออกมาจากภายในช่องท้อง
2.)
ผู้คนรอบข้างจะพากันห่างเหิน
ไม่มีใครอยากอยู่ใกล้ชิดคนลมหายใจมีกลิ่น
เสมือนในกาลอดีตที่คนรอบข้างพากันหนีหาย
เพราะรังเกียจปากพล่อย
ปากหมา ปากเสีย
ซึ่งชาตินี้ก็คือปากเหม็นของท่านผู้นั้นนั่นเอง
ถ้าชาตินี้สำนึกในผิดบาปของตนได้
กรรมนั้นก็จะกลายเป็นโมฆะทันที
รหัสกรรมที่ติดกับจิตวิญญาณอยู่ก็จะสลายไป
3.
เกิดอาการเป็นคนหูตึง หูแว่ว ขึ้นมาเฉยๆ
บทเรียนกรรมนี้ก็เพื่อสะท้อนให้รู้ว่า
ที่หูตึงพูดค่อยแล้วไม่ได้ยิน
จนต้องคอยจ้องอ่านปากของคนที่พูดด้วยนั้น
เป็นเพราะในกาลอดีตที่ผ่านมา
เป็นคนมีนิสัยหลงตัวเองดื้อรั้นเชื่อมั่นตนเองสูง
ไม่ยอมรับฟังคำแนะนำตักเตือนสั่งสอน
ซึ่งเป็นความปรารถนาดีของพ่อแม่ครูอาจารย์
ญาติพี่น้องและเพื่อนพ้องทั้งหลายเลย
จนยังผลให้ผู้ปรารถนาดีทั้งหลายเอือมระอา
บางท่านเกิดอาการเสียสมดุลทางอารมณ์ก็มี
ผลกรรมนี้จึงต้องสะท้อนให้หูตึงได้ยินไม่ชัด
ก็เพื่อให้สำนึกในคุณค่าของการใช้หูรับฟังสิ่งดีๆ
แทนที่จะทำเป็นไม่ได้ยินเหมือนหูหนวกหูตึง
เมื่อหูตึงท่านผู้นั้นก็จะเพ่งในการฟังมากขึ้น
จนทำให้เกิดสำนึกได้ว่า
"ตนต้องฟัง" ให้มาก
เพราะความรู้ที่ได้จากการฟังผ่านช่องหู
เป็นสิ่งที่ปฏิเสธไม่รับรู้ไม่รับฟังไม่ได้
นอกจากนั้น
การต้องจ้องมองที่ปากของคนพูดเมื่อตนหูตึง
ก็เพื่อให้สำนึกให้ได้ว่าทุกคำพูด
ที่ออกจากปากของคนอื่นๆนั้น
จะต้องตั้งใจฟังตรงปากคำที่เขาพูดให้มากๆ
ต้องฟังให้ชัดเจน
ต้องฟังไม่ผิดพลาด เป็นต้น
ส่วนกรณีคนหูแว่วนั้น
เป็นเพราะในอดีตชาติเคยเป็นคนหูเบา
โดยตกเป็นทาสของการยุยงส่งเสริมเสมอๆ
เพราะใจคอไม่หนักแน่นพอ
จนมีการกล่าวโทษคนผิด
ทำโทษผิดคนอยู่เนืองๆ
ใครพูดเท็จอย่างไรเป็นเชื่อเขาไปหมด
ทำตนเหมือนคนขาดสติควบคุมจิตใจตนไม่ได้
ผลกรรมที่ต้องรับสะท้อนมาสอนตนให้สำนึก
ก็คือ
อาการหูแว่ว จนจิตใจสงบสุขไม่ได้
เพราะได้ยินเสียงคนพูดกรอกหูอยู่เรื่อย
เอาสำลีอุดหูก็ไม่หายเพราะมันเป็นโรคกรรม
พี่ๆน้องๆที่รักแห่งเราทั้งหลาย
กฎแห่งกรรมจึงมีไว้สร้างสำนึกของพวกท่าน
จงสังเกตบทเรียนกรรมในชีวิตจริงของท่านไว้
แล้วรีบสำนึกมันให้ได้ไวๆเพื่อทำกรรมนั้นให้สิ้น
อย่าเอาแต่ทำมาหากินจนไม่สนจิตวิญญาณเลย
เวลาข้างหน้าในการชำระโลกคาบสุดท้ายนั้น
มันเหลือให้ชาวโลกน้อยลงไปทุกทีแล้ว
มันยังมีกรรมอีกมากมาย
ที่เรามิอาจกล่าวถึงได้หมดสิ้น
จงเร่งชำระกรรมเก่าให้สิ้น
โดยไม่ก่อกรรมใหม่เพิ่ม
ควบคู่กันกับการชำระจิตใจให้ใสสวย
จงเตรียมตนเองและจิตวิญญาณเพื่อการผจญภัย
เอาไว้ให้พร้อมนับแต่บัดนี้เถิด
อย่าทิ้งห้องเรียนกันอีกเลย
หากปรารถนาความรอด
เอเมน
สาธุ
ป.วิสุทธิปัญญา
7-1-2018
