26 เมษายน 2563

เมื่อมีคำถาม ก็มีคำตอบ



ตอบคำถาม : LoveIs All Around

กราบเรียนถามท่านอาจารย์ค่ะ

ในการรักษาสัจจะ
โดยต้องพูดให้ตรงกับใจที่คิด 
กับการไม่เบียดเบียนเพื่อนร่วมโลก 
มุ่งถือศีล กินเจ ปฏิบัติธรรม

ก่อนที่จะได้พบเจอท่านอาจารย์ยังกินเนื้อสัตว์ 
เกิดมาแล้วก็ถือปฏิบัติตามครอบครัว ตามสังคม 
โดยไม่ได้นึกคิดสิ่งใด ปฏิบัติตามๆกันมา 
จนได้มาเรียนรู้จากท่านอาจารย์และจิตจักรวาล 
จึงมุ่งปฏิบัติตามวิถีจิตจักรวาล 
ละการเบียดเบียน

แต่ในขณะที่ทำอาหาร
ก็ยังติดในรสชาติและรสสัมผัส
ของอาหารที่ทำจากเนื้อสัตว์ 
จึงทำเลียนแบบ หรือในบางครั้ง บางแว่บ 
เจออาหารที่ทำจากเนื้อสัตว์แล้ว
มีความอยากทานอาหารนั้นขึ้นมา 
ก็พยายามปลอบใจ ข่มใจ สอนใจ 
ที่จะลด ละ เลิก หลีกเลี่ยงที่จะเบียดเบียน 
โดยใช้คำสอนของท่านอาจารย์
มาเป็นหลักที่จะไม่เบียดเบียน
พี่น้องเพื่อนร่วมโลก

Question 1 :
ช่นนี้แล้ว 
ถือว่าเป็นการกระทำที่ไม่ตรงกับใจ 
เป็นการผิดสัจจะเป็นการทำผิดบาป
โดยการหลอกลวงตนเองหรือไม่คะ
กับการทำตามใจเมื่อมีความอยากผุดขึ้นมา 
ก็จัดการอาหารตรงหน้าให้ตรงกับทึ่ใจคิด

Answer :

1.ถ้าใจ "อยาก" จะกินเลือดเนื้อสัตว์
แล้วใช้วิธีบังคับ "ข่มใจ" ที่กำลังอยากจะกินนั้นไว้
มิให้แสดงพฤติกรรมการกินไปตามความอยาก
ตามที่มรรควิถีจิตจักรวาลสอนไว้
ก็ยังถือเป็นความ "ผิดบาป" แน่นอน

เพราะกรรมของมนุษย์เกิดขึ้นที่ "มโนกรรม"
ตรงที่จิตอยากจะกินเลือดเนื้อของสัตว์นั้นไปแล้ว
แม้กายกรรมจะยังมิได้แสดงออกหรือกระทำ
เพราะถูกเก็บกดเอาไว้ก็ตาม

2.ถ้าใจ "อยาก" จะกินเลือดเนื้อของสัตว์
แล้วใช้วิธี "สอนจิตตนเอง" ที่กำลังอยากจะกิน
ให้รู้สำนึกว่ามันเป็นสิ่งอันไม่ควรประพฤติ
โดยมีเหตุผลให้ตนเองและตนยอมรับเหตุผลนั้นได้
จนฆ่าความอยากจะกินหมดสิ้นไปจากใจได้จริง
ก็ไม่ถือเป็นการ "ผิดบาป" แต่อย่างใด

3.การผิดสัจจะก็คือ
การพูดหรือทำไม่ตรงกับสิ่งที่ตนกำลังนึกคิดอยู่
แต่การนึกอยากจะกินแล้วเปลี่ยนใจเป็นไม่กิน
แล้วท่านก็ไม่กินเนื้อสัตว์นั้นจริงๆ
ตามที่จิตสุดท้ายสั่งว่าไม่กินตามเงื่อนไขข้อ 2.นั้น
ท่านคิดว่ามันผิดสัจจะที่ตรงไหนล่ะ

Question 2 :
การคิดว่าไม่คิด 
คือ การหลอกตนเองหรือไม่คะ
ในขณะที่บางแว่บผุดขึ้นมาในความคิด 
ควรสอนตนเองอย่างไรคะ

Answer :

การคิดว่า "ไม่คิด" มิใช่การหลอกตนเอง
แต่เป็นการ "บอกตนเอง" ว่าไม่คิด

เป็นนิสัยของพวกที่ "ไม่อะไรกับอะไร"
จนทั้งชีวิตไม่มีการเรียนรู้อะไรเลย
การพัฒนาจิตปัญญาจึงไม่เกิดขึ้น
ความก้าวหน้าทางจิตวิญญาณจึงไม่มี
เพราะกลัวว่าถ้าไปอะไรกับอะไรเข้าแล้ว
มันจะทำให้จิตตกสติแตก

คนพวกนี้จึงบกพร่อง 2 อย่าง คือ
1.บกพร่องด้านการเรียนรู้
2.บกพร่องด้านการฝึกมหาสติ
เพราะกลัวว่า "จิต" จะไปมีอะไรกับอะไรเข้า

เอเมน สาธุ
ป.วิสุทธิปัญญา
26/04/2020