หลงรูปงาม คือ หลงในเงามายา
มายา คือ เปลือกนอกของ "แก่นแท้”
แก่นแท้ ที่เร้นอยู่ข้างใน เป็นผู้กำหนดตัวตนรูปลักษณ์ซึ่งเป็นเปลือกนอกของแก่นแท้นั้น
ตัวตนรูปลักษณ์ภายนอก ถูกปรุงแต่งขึ้นมาจากคุณสมบัติต่างๆของแก่นแท้ที่เร้นอยู่ภายใน
ถ้าคุณสมบัติของแก่นแท้เปลี่ยนแปลงไป มายาที่เป็นตัวตนรูปลักษณ์ภายนอกก็จะเปลี่ยนแปลงตามไปด้วย
ดังนั้น เปลือกนอกที่เป็นมายาจึงมิใช่ของจริง เพราะไม่จีรังยั่งยืน เนื่องจากมีวันเปลี่ยนแปลงได้ตลอด พวกเธอจึงไม่ควรหลงไหลหรือไปยึดติดมันเข้าให้ ใส่ใจที่คุณสมบัติของแก่นแท้จะเหมาะกว่า เช่น ไม่สนความสวย-ความรวย-ความหล่อ แต่สนที่ความเป็นคนดี คนฉลาด และคนเก่งหรือรอบรู้ เป็นต้น เพราะมันคงทนกว่านั่นเอง
ป.วิสุทธิปัญญา
