พี่น้องที่รักแห่งเราทั้งหลาย....
แต่ละวันที่ผ่านไปนั้น
ทำไมท่านจึงจดจำ
ความดีงามของผู้อื่นไม่ค่อยจะได้
แม้กระทั่งความดีงามของคนที่ท่านรักเป็นพิเศษ
โดยสังเกตได้จากการที่
ท่านมักจะเสียสมดุลทางอารมณ์อย่างง่ายดาย
ทันใดที่เขาคนนั้นกระทำบางสิ่งไม่ถูกใจท่าน
แม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ตาม
ปกติแล้วเขาคนนั้นกระทำดีต่อท่านตลอดมา
เขาทำดีต่อท่านนับครั้งไม่ถ้วน
แต่ความบกพร่องผิดพลาดหรือประมาท
เพียงแค่ครั้งเดียวที่เขากระทำต่อท่าน
มันกลับกลายเป็นเรื่องใหญ่
สำหรับท่านทันที
เราจักถาม "คนดี" อย่างท่านเสียหน่อยว่า
การถือความผิดพลาดผู้อื่นเป็นโทษใหญ่
โดยเห็นความดีงามตั้งมากมายเป็นเรื่องเล็ก
จนท่านจดจำความดีงามของเขาไม่ได้เลยนั้น
ท่านยังเป็น "คนดี" อยู่หรือเปล่า....
ในชีวิตประจำวันของคนดีนั้น
เมื่อมีผู้ใดกระทำดีต่อตนเอง
ก็จักต้องสำนึกขอบพระคุณอย่างสุดซึ้ง
ในสิ่งดีๆที่ตนได้รับมา
โดยรู้แจ้งจริงแท้ว่า "สิ่งดีๆ"
นั้นคืออะไร อย่างไร
เพื่อตอบแทนความดีงามของเขาเหล่านั้น
นั่นแหละจึงจะเป็นคนดีที่แท้จริง
การวางเฉยกับการทำดีต่อท่านของใครๆ
เพียงเพราะมันไม่ขัดหู ไม่ขัดตา ไม่ขัดใจท่าน
แต่กลับจะถือสาหาความเอากับเขาทันที
ที่พบว่าเขาคนนั้นทำไม่ถูกต้องไม่ถูกใจท่านน่ะ
นอกจากชีวิตท่าน
เสมือนหนึ่งขังใจไว้ในไฟร้อนแล้ว
สภาวะจิตว่าง...คือ จิตสุญตา
ก็จักบังเกิดขึ้นมาไม่ได้
ด่านนภาลัยประตูมิตินั่นก็จะปิดสนิท
กราบขอบพระทัยในพระโอวาท
กราบพระบาทพระบิดาทรงเมตตา
เอเมน สาธุ
ป.วิสุทธิปัญญา
17-11-2016
